Grzyby

• Na początku lata i jesienią w lasach można

spotkać amatorów grzybobrania. Znalezione

okazy stanowią dla nich powód do dumy. Są też

smacznym składnikiem dań i dodatkiem do

potraw. Poszczególne gatunki grzybów występują

zwykle przy konkretnych drzewach.

• By zbierać grzyby, trzeba się na nich dobrze znać.

Muchomora czerwonego łatwo rozpoznać. Inne,

znacznie bardziej trujące grzyby, bywają podobne

do gatunków jadalnych.

Grzyby jadalne

• Borowik szlachetny

Najbardziej ceniony przez grzybiarzy ze względu

na smak i aromat. Jego inna nazwa to

prawdziwek. Borowiki rosną pod świerkami,

sosnami lub dębami, ale najobficiej występują w

lasach iglastych.

• Koźlarz babka

Potocznie nazywany kozakiem. Spotkamy go

najczęściej w lasach liściastych i mieszanych, pod

brzozami.

• Maślak

Znajdziemy go wyłącznie pod drzewami

iglastymi, najczęściej sosnami i modrzewiami.

Maślaki maja lepką skórkę.

• Opieńka

Występuje gromadnie, często w sporych

skupiskach. Rośnie na pniach i korzeniach

drzew.

• Gołąbek

Wiele jego gatunków znajdziemy w lasach

liściastych i iglastych. Zwykle pojawia się licznie.

Gołąbki występują na wszystkich kontynentach.

• Pieczarka polowa

Występuje na łąkach, polach i w lasach.

Pieczarkę z powodzeniem uprawia się na skalę

przemysłową. Ma nieznaczny smak, a zapach

anyżowy.

• Podgrzybek

Rośnie w lasach iglastych i mieszanych. Jest

cenionym grzybem, chodź smakiem ustępuje

borowikowi. W surowym stanie jest trujący!

• Pieprznik jadalny

Znany jako kurka. Często występuje pod

świerkami, wśród chów. Pojawia się w lasach już

na początku lata. Rośnie w skupiskach.

• Czubajka kania

Lubi miejsca oświetlone, dlatego można ja

spotkać na skraju lasy lub polanie. Do jedzenia

nadają się tylko kapelusze kani.

• Hubiak pospolity

Gatunek wieloletni. Występuje przez cały rok, na

pniach starych, osłabionych drzew liściastych, w

szczególności buków lub brzóz. Jest bardzo

częsty. Można go spotkać we wszystkich typach

lasów, również w nadrzecznych łęgach, gdzie

występuje na topoli.

• Purchawica olbrzymia

Purchawica olbrzymia występuje w rzadkich lasach,

parkach, ogrodach, na łąkach i pastwiskach, w przydrożnych

zaroślach, a nawet w ogródkach

przydomowych, gdzie może być łatwo hodowane.

Najczęściej rośnie na glebach wilgotnych i żyznych,

bogatych w azot lub zakwaszonych. Zdarza się, że

potrafi wyrastać nawet na wysypiskach śmieci.

Najczęściej pojawia się pojedynczo, czasem można ją

znaleźć w mniejszych grupach, ale jest to widok

naprawdę rzadki.

Grzyby trujące

• Muchomor czerwony

Dla człowieka jest trujący, chodź ze względu na

jego charakterystyczny wygląd, do zatruć

dochodzi rzadko. Dawniej używano

muchomorów

do tępienia much- stąd nazwa grzyba.

• Muchomor sromotnikowy

Jest jednym z najbardziej trujących grzybów w

Polsce. Śmiertelne zatrucie może spowodować

już jeden średni okaz. Przez niedoświadczonych

grzybiarzy bywa mylony z gąską i gołąbkiem oraz

czubajką kanią.

• Tęgoskór pospolity

Nazywany także purchawką kartoflaną.

Przypomina ziemniaka, a nadepnięty wybucha i

rozsiewa pylistą zawartość. W większych

ilościach jest trujący.

• Krowiak podwinięty

Pojawia się latem we wszystkich rodzajach

lasów. Dawniej uważany za jadalny. Okazało się

jednak, że w większych ilościach może być

bardzo szkodliwy.

• Lisówka pomarańczowa

Nazywana fałszywą kurką, bo jest do niej bardzo

podobna. Ma jednak cieńszą nóżkę i bardziej

intensywny, pomarańczowy kolor.

• Goryczak żółciowy

Przypomina borowika szlachetnego i kozaka. Nie

jest trujący, ale nie nadaje się do jedzenia,

ponieważ jest bardzo gorzki. Nawet kawałek

goryczaka potrafi popsuć smak potrawy.

Jadalny, ale pod ochroną!

• Smardz

Smaczny grzyb jadalny. W Polsce, niestety,

bardzo rzadki. Z tego powodu objęty jest ścisłą

ochroną gatunkową i nie wolno go zbierać.

Pojawia się w lasach już wiosną.

Budowa grzyba

Porosty

• Są bardzo rozpowszechnione, występują niemalże na wszystkich długościach i

szerokościach geograficznych. Na terenach o dobrych warunkach wegetacji

roślinnej porosty są rzadkie – są bowiem zagłuszane przez szybciej rozwijające się

rośliny. Najbardziej widoczne są na terenach o ciężkich warunkach środowiskowych

z ubogą roślinnością – w tundrze, na pustyniach, stepach, wysoko w górach, na

skałach. Zasięg pionowy porostów sięga od poziomu morza aż po najwyższe

szczyty, brak ich tylko na obszarach pokrytych wiecznym śniegiem i lodem.

• Główną cechą porostów umożliwiającą im życie w nieprzyjaznych dla roślin

warunkach jest ich poikilohyndryczność, czyli zdolność do przetrwania w

warunkach braku wody. Przy braku wody następuje u nich zatrzymanie czynności

fizjologicznych i przechodzą w stan uśpienia, po pojawieniu się wody wznawiają

swoje czynności życiowe. Wytrzymują także bardzo niskie i wysokie temperatury,

zalewanie słoną wodą morską oraz duże dawki promieniowania.

• Porosty są organizmami pionierskimi, porastającymi nawet tak nieprzyjazne dla

roślin siedliska, jak skały wapienne, granitowe i inne, beton, cegła, zaprawa

murarska, dachówka, eternit.

Budowa porostu

Dziękuję za uwagę

Anna Kowalska